انوشه، شرق، سرمايه
انوشه انصاری، به عنوان نخستين ايرانی، تا چند ساعت ديگر به فضا می رود. در يکی از سايتها سوال به جايی مطرح شده بود: آيا انوشه در صورتی که در ايران بود هم به فضا می رفت؟
اول از همه بيا در مورد چنين موفقيتی که به ايران و ايرانی مربوط می شه دوباره بزرگنمايی نکنيم. هزينه 20 ميليون دلاری يک سفر توريستی فضايی، نه برای ده درصد مردم دنيا، اما حداقل برای هزاران نفر از ميليونرها و ميليادرهای دنيا هزينه چندانی محسوب نمی شه. رفتن انوشه به فضا، بيش از اينکه به نوبه خودش يک موفقيت باشه، نمادی از موفقيتهای قبلی انوشه است. انوشه به هدفش رسيد چون توانست شرکتی موفق تاسيس کنه، اون را به مبلغ 440 ميليون دلار به فروش برسونه و از سرمايه اش در جهت اهدافش استفاده کنه. (دقيقا مشابه يکی از توريستهای فضايی قبلی، Mark Shuttleworth، که او هم اتفاقا اولين افريقايی بود که به فضا رفت و او هم اتفاقا شرکت موفق خودش را به مبلغ 575 ميليون دلار فروخته بود)
انوشه را سرمايه اش به فضا برد، اما در سرزمين انوشه گويا سرمايه احترام چندانی ندارد .... نگرانی از تعطيلی شرق نه به خاطر از دست دادن شرق در حال، که به خاطر از دست دادن هر چيزی شبيه شرق در آينده است. (حکومت، بنا به تعريف، با اکثريتی 51 درصده شکل می گيرد و هميشه 49 درصد روزنامه ها صرفنظر از جناح و دسته در معرض سرنوشت شرق هستند). نگرانی از تعطيلی گيم نت و باشگاه بيليارد نه به خاطر اهميت خاص گيم نت و باشگاه بيليارد در حال، که به خاطر بالا رفتن ريسک هر نوع سرمايه گزاری برای هر نوع تفريح در آينده است. و نگرانی از رکود کتاب و فيلم و NGO نه به خاطر اهميت خاص کتاب و فيلم و NGO در حال، که به خاطر بالا رفتن ريسک هر نوع سرمايه گزاری در امور فرهنگ و جامعه است ...
...
انوشه در اولين پست وبلاگش می نويسد: "در زمانهايی بسيار دور در سرزمينی بسيار دوردست، دختربچه ای شبها به ستارگان درخشان آسمان تهران نگاه می کرد و با خود می انديشيد: آيا ممکن است روزی من در فضای اين آسمان بی انتها شناور و رها باشم؟ ... پاسخ سرنوشت به اين سوال 'آری' بود ... " .... ... ... .... ما هم امشب، چند ساعت مانده به پرواز انوشه، به آسمان بی انتها نگاه می کنيم و با خود می انديشيم: " آيا ممکن است سرزمين ما هم روزی ميزبان بهتری برای سرمايه انوشه ها باشد؟ ... ...
... اميد داريم پاسخ سرنوشت به سوال ما نيز، به بزرگی آفريننده آسمانهای بلند، چيزی جز "آری" نباشد ...
... سفر به خير انوشه عزيز ...