بستنی‌خوری ۷ هزار تومانی - بستنی‌خوری ۴۰۰ هزار تومانی
اولین عکس العمل شما به خبر بستنی ۴۰۰ هزارتومانی چه بود؟ (صرف نظر از طلا بودن قضیه و صرف نظر از رقابتهای انتخاباتی شهردار و بر و بچه ها). اولین عکس العمل شما به کسی که در آنجا بستنی ۴۰۰ هزارتومانی بخورد چه خواهد بود؟
تچ تچ تچ «نوکیسه‌ها» … تچ تچ تچ «در این شهر خانواده‌های را می‌یابید که به نان شب هم محتاج هستند» … تچ تچ تچ «کمی بیشتر از حداقل حقوق کارگری» … تچ تچ تچ «کاش آنهایی که پول باد آورده شان را صرف چنین هزینه هایی می کنند به این فکر می کردند که واقعا آیا با این پول کار بهتری نمی شود کرد».
اگر عکس العمل شما هم مثل دوستان بالا بوده متاسفانه در اشتباه هستید.
سوال اصلی این است: چرا اگر کسی با داشتن پراید ۷ میلیون تومانی، یک هزارم ارزش ماشینش یعنی ۷ هزار تومان را برای بستنی خرج کند مشکلی ندارد، اما کسی با داشتن بنز ۴۰۰ میلیون تومانی یک هزارم ارزش ماشینش یعنی ۴۰۰ هزار تومان را برای بستنی خرج کند مشکل دارد؟
اگر از گروه جوابهای دم دستی و ایدئولوژیک («اصولا سرمایه داری خوب نیست و کمونیسم بهتر است») بگذریم، تنها دو دسته از جوابها جای بررسی دارند.
یک دسته از دغدغه ها اونهایی هستند که نگران قانونی، تمیز و عادلانه بودن ثروت چنین افرادی هستند. متاسفانه به دلایل مختلف اولین تصویری که از یک بنزسوار ثروتمند به ذهن خیلی از ما می‌رسه کسی است که «از راه رانت و پارتی به جایی رسیده، مال مردم خورده، مالیاتش را پیچونده و با پول پدرش یا زمینش مفت خوری می کنه» نه کسی که «با کار و تلاش چندین ساله کارخانه و بیزنس داره، مالیات می ده، عوارضش را پیش پیش و صددرصدی داده، دغدغه ایران و ایرانی داره، در همین مملکت مونده، دهها و صدها نفر را صاحب شغل کرده و غیر مستقیم نان هزاران خانواده از فعالیتهای او تامین می شه». (من خودم تعداد بسیار زیادی از این افراد را به شخصه می شناسم). بعضی رانتهای واضح این تصویر غیر واقعی را تشدید کرده ولی واقعا نمی شه با اطمینان گفت قانونی، تمیز و عادلانه بودن ثروت افراد با بالاتر رفتن ثروتشون لزوما کمتر می شه.
دغدغه دوم ظاهر قشنگتری هم داره اما باز به همون اندازه اولی غیر واقعی است: «تچ تچ تچ می دونی با ۴۰۰ هزار تومان اون بستنی چه کارها می شه کرد؟» اما اینجا هم باز مغلطه ای انجام شده. هم پرایدسوار و هم بنزسوار یک هزارم ارزش ماشینشون را برای بستنی خرج می کنند و هم با ۴۰۰ هزار تومان و هم با ۷ هزار تومان می شه خیلی کارها کرد:همین امروز که شما بستنی ۷ هزار تومانی خودتان را میل کردید یک نفر از هفت نفر در دنیا با شکم گرسنه به خواب رفت و سیزده هزار بچه به همین دلیل از بین رفتند. اگر مثلا یک اسکوپ کمتر میل می کردید و بستنی خودتان را در هر روز به جای ۷۰۰۰ تومان ۵۸۰۰ تومان می خریدید می توانستید با یک دلار در روز، یک بچه از اون بچه ها را «از مرگ» نجات دهید.
از هیجان حمله به ثروت و ثروتمندان که بگذریم، شما که امروز بستنی ۷ هزار تومانی خورده اید و به خیریه کمکی نکرده اید احتمالا بیشتر از اون بستنی خور ۴۰۰ هزار تومانی به بسط ناعدالتی کمک کرده اید …
آغاز دهه دوم وبلاگ نویسی فارسی ...