بازگشت

تجربه‌های بازگشت به ایران (۵) - نفت و مس و فولاد

بعد از بازگشت به ایران بهتر است هر چه زودتر با نفت و مس و فولاد، نه به عنوان صنعت که به عنوان تیم فوتبال و بخشی از زندگی اجتماعی آشنا بشید.

در جایی که الان هستید احتمالا دوشنبه صبح در محل کار در مورد بازی دیروز چلسی صحبت می‌کنید و یا از شکست دیروز شیکاگو بولز. در ایران هم فوتبال بسیار جدی گرفته می‌شه.

اما نکته جالب اینه: در ایران پیگیری فوتبال (علاوه بر کاربرد کلاسیک تفریح و سرگرمی و کری خوانی) جای بسیاری از مفاهیم دیگر را هم پر کرده: اگر در جایی که هستید ملت در برنامه جری اسپرینگرز به سر و کله هم می‌زنند، اینجا در برنامه ۹۰ دعواهای تلفنی را دنبال می کنند. اگر در اونجا مجال زیادی برای هیجان و تخلیه انرژی وجود داره اینجا استادیوم فوتبال همون کارکرد را داره. در مهمانیهای خانوادگی، فوتبال از موضوعات مشترک خوبی محسوب می‌شه. حس شرکت در یک قرعه کشی ملی هر هفته با حضور چند میلیون نفر در برنامه ۹۰ تجربه میشه. بردهای بین‌المللی هم بهانه خوبی برای شادی دسته‌جمعی است.

بسته به تجربه و حس و تاریخچه ای که دارید، برای شما شاید دنبال کردن استقلال و پرسپولیس، هر چند با بازیهای بسیار داغون، از دنبال کردن چلسی و بولز هم می‌تونه حس واقعی‌تری داشته باشه.( بارسلونا و NBA و تنیس و بقیه چیزها را هم البته کماکان در ایران می توانید پیگیری کنید). صرفنظر از علاقه یا عدم علاقه به ورزش، فوتبال ایران را به عنوان بخشی از زندگی اجتماعی در ایران بعد از بازگشت حتما دنبال کنید

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
(آرشیو تجربه‌های بازگشت به ایران)

تجربه‌های بازگشت به ایران (۴) - کردیت کارت چی میشه!

آخه در ایران که کردیت کارت بین المللی نمیشه داشت! چه کار کنیم؟

قطعا بهترین راه اینه که کردیت کارتهای محل زندگی فعلی را یک جوری حفظ کنید. اما اگر این کار امکان نداره، راههای دیگری هم هست:

همانطور که احتمالا در سوپرمارکت یا بانکها و صرافی های کشورهای مختلف دیده اید، در اکثر کشورها کارتهای خاص مسترکارد و ویزا به صورت دبیت کارت بی نام یا با نام با مبالغ ثابت یا قابل شارژ به فروش می رسد. این کارتها که در دنیا معمولا برای استفاده های سفری به کار می رود بهترین راه استفاده مشابه برای کردیت کارت در ایران است. در ایران شرکتهایی هستند که سرویس این کارتها را ارائه می کنند. خودتان هم می توانید در سفر از این کارتها تهیه کنید.

اگر نیاز شما به کردیت کارت برای استفاده‌های دیجیتال مثلا خرید کتاب کیندل از آمازون یا اپلیکیشن از اپل و موارد مشابه باشه، سایتهای بسیار زیادی هستند که کارتهای خرید دیجیتال این سایتها را با دریافت معادل ریالی در اختیار شما قرار می‌دهند. (مثلا ۳۴ هزار تومان می‌دهید و گیفت کارت ۱۰ دلاری آمازون می‌خرید و با اون از آمازون کالای دیجیتال می‌خرید). مثلا یکی دو تا از این سایتها که با جستجو پیدا کردم: giftha.com و paybycashu.com

بعضی بانکهای ایران هم کردیت کارت بین المللی صادر می کنند. بسته به وضع تحریم این قضیه باز و بسته می شه.

خلاصه هر چند راه جایگزین ایده‌آلی وجود نداره، در ایران بالاخره بدون کردیت کارت یا مشابه آن نمی‌مانید.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
(آرشیو تجربه‌های بازگشت به ایران)

تجربه‌های بازگشت به ایران (۳) - اخلاق؟

یکی از سخت‌ترین تجربه‌های بازگشت برای من تجربه بی‌اخلاقی موجود در ایران بود.

تقریبا هر مشکل اخلاقی که فکرش را بکنید در طول یک روز به وفور برای شما تجربه خواهد شد: خوش قولی وجود ندارد، همه در بین صحبت همدیگر صحبت می کنند، اگر جایی صفی وجود داشته باشد قطعا رعایت نخواهد شد، هر بی اخلاقی که امکان دارد در رانندگی مشاهده می شود. بد صحبت کردن و داد و بیداد از مکالمه بین کارمند و مدیر تا دعوای لفظی خیابانی وجود دارد. دعوای لفظی خیلی زودتر از قدیم به دعوای فیزیکی تبدیل می‌شود. و خانمها بیشتر از آقایان قربانی بی‌اخلاقی‌ هستند.

این بی اخلاقی در همه سطوح وجود دارد: (در هنگام ماجراهای اتمام و ساخت خانه، من در یک روز هم توسط یک کارگر ساده و هم یک مهندس ارشد سر کار بودم: مهندس ارشد در حالیکه ما سر ساختمان نیمه کاره منتظر بودیم دو ساعت دیر آمد و موبایلش را هم در آن مدت جواب نمیداد و طبیعتا عذرخواهی هم نکرد؛ کارگر برقکار هم در حالیکه ما سر ساختمان نیمه کاره منتظر بودیم «دو روز» دیر آمد و موبایلش را هم در آن مدت جواب نمیداد و طبیعتا عذرخواهی هم نکرد.) کارمند با اسرار شرکت به شرکت رقیب می رود و مدیر با اسرار شرکت، شرکت رقیبی تاسیس می کند. کپی‌کاری از عکس و مطلب گرفته تا پایان‌نامه و بیزنس‌مدل وجود دارد.

اثر مهمی که مواجهه با این فراوانی بی‌اخلاقی برای من داشت، پذیرش راحتتر این مفهوم بود که حتی در صورت رفع شدن یکباره همه مشکلات سیاسی و فرهنگی و اقتصادی و تحریم و غرب و هر لولویی که فکرش را بکنید، مسیر اصلاح این جامعه مسیری چند ده ساله است. پذیرش این واقعیت هم زندگی را برای شما بسیار راحتتر خواهد کرد و هم اگر اهل اصلاح باشید مسیر اصلاح را به شما نشان خواهد داد.

اخلاق در هیچ سطحی وجود ندارد. به دنبالش نباشید.

(آرشیو تجربه‌های بازگشت به ایران)

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
اگر خواستید به این وبلاگ در بخش «بهترین وبلاگ» در مسابقه جهانی دویچه وله رای بدهید ببینیم چی می‌شه. هر ۲۴ ساعت یکبار!

تجربه‌های بازگشت به ایران (۲) - اینترنت

اینترنت یکی از خط قرمزهای من برای بازگشت بود. در سفرهایی که داشتم کم و بیش از وضعیت اینترنت مطلع بودم و واقعیتی که باهاش روبرو شدم کمابیش با چیزی که انتظار داشتم یکی بود:

اگر از اینترنت ۱۰ مگابیت در ثانیه به بالا در کشور فعلی خودتون استفاده کاملی می کنید (تماشای فیلم و خدای نکرده یوتوب و ...) اینترنت موجود در ایران براتون بسیار کند خواهد بود و باید تقریبا قید استقاده از خیلی سرویسها را بزنید.

اما اگر استفاده شما بیشتر استفاده‌های صوتی/متنی/تصویری است، با اینترنت فعلی ایران مشکلی در دسترسی به هیچ نوع سایتی نخواهید داشت. (قطعا به ابزارهای کمکی وصل شدن نیاز خواهید داشت که بنا به تعاریف مختلف می تواند قانونی یا غیر قانونی تلقی شود، ولی به وفور در دسترس است)

سرعت بالاتر از ۱ مگابیت در ثانیه «پر سرعت» محسوب می‌شود. هر چند تبلیغ ۸ مگابیت را هم می‌بینید اما با توجه به قیمتها و محدودیتها فعلا روی متوسط ۲ مگابیت بر ثانیه می‌توانید حساب کنید که برای استفاده های صوتی/متنی/تصویری مناسب است.

من خودم سه نوع دسترسی به اینترنت دارم: (۱) روی موبایل اینترنت 3G نسبتا پرسرعت، اما فقط در شهرهای محدودی از ایران فعلا در دسترس است (۲) یک مودم همراه از ایرانسل با اینترنت پرسرعت که در کافی شاپها و بعضی سفرها به کار می‌آید (۳) اینترنت پرسرعت در خانه. (همانطور که گفتم پرسرعت در ایران یعنی حدود یکی دو Mbps). مواقعی بوده که مثلا دو تا از سه تای اینها خراب بوده اما در یک سال اخیر معمولا همه آنها بدون مشکل وصل بوده‌اند.

هر چند به وفور در خبرها می‌خوانید که دسترسی به فلان سایت و بهمان اپلیکیشن قطع شده، اما اصولا هر کسی که مایل به استفاده از هر سرویسی باشد به آن دسترسی خواهد داشت. قطعا اگر مشکل دسترسی (که توسط دولتها و شرکتهای مختلف داخل و خارج ایران ایجاد می شود) نبود، روند استفاده از بسیاری سرویسهای اینترنتی سرعت بیشتری می‌داشت. اما متاسفانه در جهانی ایده‌آل زندگی نمی‌کنیم.

بخشهای قبلی
تجربه‌های بازگشت به ایران (۱) - مقدمه

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
اگر خواستید به این وبلاگ در بخش «بهترین وبلاگ» در مسابقه جهانی دویچه وله رای بدهید ببینیم چی می‌شه. هر ۲۴ ساعت یکبار!

آیا دود از کنده بلند میشه؟ تجربه‌های بازگشت به ایران (۱) - مقدمه

کاندید شدن ناگهانی برای بهترین وبلاگ دنیا در دهمین سالگرد مسابقه وبلاگ‌نویسی دویچه وله، من را بعد از چند سال کم نوشتن به این فکر انداخت: آیا هنوز وبلاگ رسانه‌ای خوب برای نوشتن است؟ آیا اصلا چیزی برای نوشتن دارم؟ آیا دود هنوز از کنده بلند می‌شه؟ چند روز آینده را تست می‌کنیم ببینیم چی میشه. بهترین موضوع برای شروع: «بازگشت»

بعد از هشت سال زندگی دور از ایران، حدود یک سالی هست که بیشتر ایران هستیم تا دوبی. خیلی‌ها خواستند بدونند تجربه ما از این بازگشت چی بوده. این نوشته‌ها جوابی به این سوالها خواهد بود.

اما چون قراره این نوشته ها دنباله‌دار باشه، خوبه قبل از شروع یک سری نکته در مورد این نوشته ها بنویسم. بعضی‌هاش ممکنه بدیهی باشه اما خوبه که گفته بشه:

۱)‌ این نوشته ها فقط خلاصه تجربیات و دیده ها و شنیده های من هست و قرار نیست نمایانگر وضع کلی ایران باشه. نگاه هیچ دو شخصی به پدیده مهاجرت یا بازگشت هیچ وقت عینا یکی نیست.اصولا خوبی و بدی چیزها در ذهنیت ماست نه در بیرون. ذهن هیچ دو آدمی هم به همدیگه شبیه نیست.

۲)‌ به یک معنا نه مهاجرت هشت ساله من به دوبی مهاجرت محسوب می شه نه بازگشت فعلی: نزدیکی دوبی و رفت و آمد زود به زود به ایران، کاملا با مهاجرت کلاسیک به جاهای دیگه فرق داره. برگشت فعلی من هم در حالیکه هنوز در دوبی کار و پروژه دارم، باز با یک برگشت کلاسیک و ترک کردن همه چیز فرق داره.

۳) تجربه هر کس از مهاجرت و بازگشت، تجاربی شخصی هستند و اصولا قابل تعمیم به بقیه نیست. این نوشته ها هیچ توصیه خاصی در مورد برگشتن یا برنگشتن، ماندن یا نماندن، رفتن یا نرفتن نداره.

۴) نه مهاجرت و نه بازگشت من با زمان و روند مهاجرت کلاسیک این سالها سازگاری نداشته: من یک سال قبل از رییس جمهور قبلی (۹ سال پیش) از ایران رفتم و حدود یک سال قبل از رییس جمهور فعلی برگشتم. بنابراین توقع و برداشت خاصی از تغییر اوضاع در هیچ دوره‌ای نداشتم. اگر کسی با توقع و برداشت خاصی مهاجرت یا بازگشت داشته باشه می‌تونه خیلی سرخورده بشه. (اصولا اگر کسی با توقع و برداشت خاصی هر کاری بکنه می‌تونه خیلی سرخورده بشه).

۵) موضوعات و دغدغه ها و مثالهایی که انتخاب شده اند با دید «مربوط بودن به ایرانی مقیم خارج و مایل به بررسی بازگشت» انتخاب شده و شاید از دغدغه روزمره به دور به نظر برسه. («مردم مرغ و گوشت ندارند بخورند و شما در مورد وجود کافی‌شاپها مطلب می نویسی»؟) به دغدغه‌های افراد علاقمند به بازگشت، هر چند ظاهرا دور از دغدغه‌های عادی، احترام بگذاریم. شاید همونها در بازگشت بتوانند کمکی کوچک در جهت دغدغه‌های بقیه مردم انجام دهند.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
اگر خواستید به این وبلاگ در بخش «بهترین وبلاگ» در مسابقه جهانی دویچه وله رای بدهید ببینیم چی می‌شه.